Ξυπνάω κι εγώ όπως πάντα γύρω στη 1 (την έχω ονομάσει ώρα του αργόσχολου), μετά από ένα ξέφρενο πάρτυ με τον εαυτό μου στο σπίτι, με τα πνευμόνια μου να προσπαθούν απλά να μου πουν πως μου έχει απομείνει μόνο 1 ώρα ζωής μετά από τόσο κάπνισμα και το κεφάλι μου να'χει μείνει στο κρεβάτι, αφού έχει γίνει ασήκωτο απ'τις χθεσινοβραδινές ρακές. Και τότε ξεκινάει το πάρτυ round 2...
Τηλέφωνα χτυπάνε από γονείς, γιαγιάδες, θείες και λοιπούς συγγενείς και πριν προλάβω να πω ένα "γεια" ακούγεται το σπαστικό και ακατάπαυστο "Κορίτσι μου χρόνια πολλά, να χαίρεσαι τη γιορτή σου, να είσαι πάντα γερή, δυνατή, να τρως, να διαβάζεις, να κοιμάσαι νωρίς για να ξυπνάς νωρίς, να μην είσαι αντιδραστική, να κάθεσαι φρόνιμα εκεί στην Αθήνα, να αρχίσεις να ντύνεσαι σαν κοριτσάκι, να μη βρίζεις, να μην καπνίζεις, να μην πίνεις, να ακούς τους μεγαλύτερους, ν' αρχίσεις να τρως κρέας, θ' αρρωστήσεις, έλα και λίγο να μας δεις, άντε γεια σου τώρα, χάρηκα που σ'άκουσα......" Που μ'ακουσες;;;;; Τι ακριβώς άκουσες δηλαδή; Το τσικ που κάνει το τηλέφωνο όταν το σηκώνεις; Εγώ πάντως δεν πρόλαβα να μιλήσω!
Όπως και να'χει, αυτά δυστυχώς δύσκολα μπορείς να τ'αποφύγεις. Εμένα όμως αλλού είναι το θέμα μου. Απο'δω και πέρα θέλω να με λέτε Μαρία! Ή Δέσποινα! Και το Παναγιώτα καλό είναι.. Αν είναι να με γιορτάζετε κάθε χρόνο, τουλάχιστον να με γιορτάζετε τη μέρα που θέλω εγώ και όχι όποτε γουστάρει ο τζίζας και οι λοιποί αγιοι! Α όλα κι όλα! Και ύστερα είναι και το άλλο. Γιατί όταν γιορτάζουν οι Μαρίες, οι Δέσποινες και οι Παναγιώτες να γίνεται παντσουρλισμός από πανηγύρια, λουνα παρκ και μαλλι της γριάς και σήμερα που θέλω να ρίξω και καμιά γυροβολιά με κανα καρουζέλ να πρέπει να πάω στου διαόλου τη μάνα βρε αδερφέ;;;; Άπονη ζωή!!
Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν. Το Δώρα ξεχάστε το. Απο'δω και πέρα είμαι η Μαρία ή Δέσποινα ή Παναγιώτα, γιορτάζω τη μέρα που είναι τίγκα στο πανηγύρι και μην κάνετε τον κόπο να με πάρετε τηλέφωνο για να μου ευχηθείτε τη μέρα της γιορτής μου γιατί θα βρίσκομαι πάνω σε καμιά τσουλήθρα με ένα μαλλί της γριάς στο χέρι.
Ευχαριστώ για την κατανόηση
Εκ της διαχειρίσεως
Τηλέφωνα χτυπάνε από γονείς, γιαγιάδες, θείες και λοιπούς συγγενείς και πριν προλάβω να πω ένα "γεια" ακούγεται το σπαστικό και ακατάπαυστο "Κορίτσι μου χρόνια πολλά, να χαίρεσαι τη γιορτή σου, να είσαι πάντα γερή, δυνατή, να τρως, να διαβάζεις, να κοιμάσαι νωρίς για να ξυπνάς νωρίς, να μην είσαι αντιδραστική, να κάθεσαι φρόνιμα εκεί στην Αθήνα, να αρχίσεις να ντύνεσαι σαν κοριτσάκι, να μη βρίζεις, να μην καπνίζεις, να μην πίνεις, να ακούς τους μεγαλύτερους, ν' αρχίσεις να τρως κρέας, θ' αρρωστήσεις, έλα και λίγο να μας δεις, άντε γεια σου τώρα, χάρηκα που σ'άκουσα......" Που μ'ακουσες;;;;; Τι ακριβώς άκουσες δηλαδή; Το τσικ που κάνει το τηλέφωνο όταν το σηκώνεις; Εγώ πάντως δεν πρόλαβα να μιλήσω!
Όπως και να'χει, αυτά δυστυχώς δύσκολα μπορείς να τ'αποφύγεις. Εμένα όμως αλλού είναι το θέμα μου. Απο'δω και πέρα θέλω να με λέτε Μαρία! Ή Δέσποινα! Και το Παναγιώτα καλό είναι.. Αν είναι να με γιορτάζετε κάθε χρόνο, τουλάχιστον να με γιορτάζετε τη μέρα που θέλω εγώ και όχι όποτε γουστάρει ο τζίζας και οι λοιποί αγιοι! Α όλα κι όλα! Και ύστερα είναι και το άλλο. Γιατί όταν γιορτάζουν οι Μαρίες, οι Δέσποινες και οι Παναγιώτες να γίνεται παντσουρλισμός από πανηγύρια, λουνα παρκ και μαλλι της γριάς και σήμερα που θέλω να ρίξω και καμιά γυροβολιά με κανα καρουζέλ να πρέπει να πάω στου διαόλου τη μάνα βρε αδερφέ;;;; Άπονη ζωή!!
Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν. Το Δώρα ξεχάστε το. Απο'δω και πέρα είμαι η Μαρία ή Δέσποινα ή Παναγιώτα, γιορτάζω τη μέρα που είναι τίγκα στο πανηγύρι και μην κάνετε τον κόπο να με πάρετε τηλέφωνο για να μου ευχηθείτε τη μέρα της γιορτής μου γιατί θα βρίσκομαι πάνω σε καμιά τσουλήθρα με ένα μαλλί της γριάς στο χέρι.
Ευχαριστώ για την κατανόηση
Εκ της διαχειρίσεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου